” I have come to the conclusion that the work is no independent composition of one single author but is merely a collection of stanzas from four or even more earlier works, added to some nucleus if any that may have once existed, the nature and extent of which can not be ascertained today. I feel that it is unworthy of a genius like Vidyaranya. My findings are:
Out of the Total number of about 1848 verses, comprising the 16 chapters of this work, I.e. Madhaviya, about 1100 stanzas are found to be common to 4 other works, as follows:
1. Vyasacala Sankaravijaya … 475 stanzas
2. Tirumala Dikshita’s
Sankarabhyudaya …. 475 stanzas
3. Rajachudamani Dikshita’s
Sankarabhyudaya …. 125 stanzas
4. Ramabhadra Dikshita’s
Patanjali Carita …. 11 stanzas
Total 1086 stanzas
In most of the cases, verbatim stanzas in succession are found common. In a few cases, only some lines are common while in still fewer cases, substance is the same but stanzas have been composed afresh…”
– Sankshepa-Sankara-jaya of Madhavacarya, Dr.W.R.Antarkar, Post-graduate and Research Department Series No.45, Bhandarkar OrientalResearch Institute, Pune (2004)
The Madhaviya Sankara-digvijaya is not included in the canonical works of Sri Vidyaranya. This book was published with Sri Vidyaranya’s name in the Anandashram edition, Series no.22, Poona, only in 1891.
The author of this recent work is decidedly not Vidyaranya for the following reasons :-
1. The epithet Navakalidasa (Canto I, 9 & 10), assumed by the author, is not found in any of Vidyaranya’s works.
2. Navakalidasa Madhava, author of Bhagavatacampu, and Navakalidasa Madhava, author of Sankaradigvijaya, have been identified as one and the same person by scholars.
3. Many verses have been quoted in this work from the biographies written by Vyasacala, Tirumala Dikshita and Rajacudamani Dikshita – all posterior to Vidyaranya.
4. References to Sankaracarya’s meeting Udayana, Dandin, Mayura, Abinavagupta and Sriharsha, (made in this work), is historically wrong.
5. Vidyaranya’s style is generally simple, and his verses are in Anushtup metre (Pancadasi- all 1571 verses and Anubhuti- prakasa — all 2809 verses) are only in Anushtup.
6. Style of Sankaradigvijaya is akin to that of Bhagavata Campu.
7. Sankaradigvijaya is not noted in any recognised list of Vidyaranya’s works.
8.Guruvamsa Kavya and Madhaviya Sankaravijaya, the two most authoritative texts of the Sringeri matha give different versions of incidents of the life of Sankaracarya.
9. During the Tatanka Pratishta case, the Court asked the two parties to furnish evidence in support of their claim. Only the Kanchi Matha (defendant) placed ancient works like Sivarahasyam, Anandagiriyam Markandeya Samhita etc. as evidence. The plaintiffs did not produce any Sankaravijaya including Madhaviya before the Court. Hence, few eminent scholars opine that this work could have been prepared and produced after 1844, by using the name of Sri Vidyaranya muni.
1935-ஆம் ஆண்டு ஸெப்டம்பர் மாதம், 23-ஆம் நாள் மாலையில் ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகள் கல்கத்தா மாநகரிலுள்ள வங்காள ப்ராம்மண ஸபைக்கு விஜயம் செய்தார்கள்.
வங்கம் ப்ராம்மண ஸமூஹத்தினர் மட்டுமல்லாது, ஹிந்துஸ்தானி, மஹாராஷ்ட்ர, ஆந்த்ர, குஜராத்தி, தமிழ் ப்ராம்மணர்களுமாக சுமார் ஆயிரம் பேர்கள் அங்கு கூடி ஸ்ரீஸ்வாமிகளுக்கு மிக விமர்சையான வரவேற்பை அளித்தனர்.
ஸபையின் தலைவரான பட்டாசார்யர், ஸ்ரீமஹாஸ்வாமிகளுக்கு, ஸம்ஸ்க்ருத மொழியில் அச்சிடப்பட்ட நீண்டதோர் வரவேற்பு இதழை, வாசித்தளித்தார். அவ்விதழின் சில பகுதிகளின் தமிழாக்கம் கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது:-
“ஸ்ரீமத் ஆதி சங்கர பகவத்பாதரின் பரம்பரையின் ஜோதியாக ஸ்ரீகாமகோடி பீடத்தை அலங்கரிக்கின்றவர்களும், பரமேச்வரனின் மனித உருவமோ என ப்ரமிக்கும்படி, துறவிகளின் அரசராகத் திகழ்ந்து வரும் தங்கள் வரவு நல்வரவாகுக!”
“நமது தர்மம் யாதென அறியாது, துன்பக்கடலில் சிக்குண்டு தவிக்கும் மக்களை, தங்களது நல் உபதேசங் களாலும், கருணை மிகுந்த அருளாலும் கைகொடுத்துக் கரை ஏற்றி, நல்வழியில் நடத்திச் செல்லும். தங்கள் விஜயம், இக் காசி மாநகரத்திற்கு, இப்போது கிடைத்துள்ளது, நாங்கள் செய்துள்ள புண்யத்தின் பயனன்றி வேறில்லை. சிவபிரான் போன்று எங்கள் முன் ப்ரகாசிக்கும் தங்கள் திருவடித் தாமரைகளை வணங்கி, சில வார்த்தைகளைச் செப்ப விரும்புகின்றோம்”.
“ஸ்ரீஆதிசங்கரரது காமகோடி பீடத்தின் 68-ஆவது ஆசார்யாளாகவும், ஜகத்குருவாகவும் திகழும் தாங்கள். கருணையுடன் இங்கு விஜயம் செய்து, இப்பகுதியைப் புனிதமாக்கியது எங்கள் பெரும் பாக்யம்.’
“மேலும் புண்ய தீர்த்தங்களில் நீராடல், க்ஷேத்ரங் களிலும், ஆலயங்களிலும் ஸேவிப்பது, பின்னர் வரக்கூடிய ஒரு காலத்தில்தான் பயனை அளிக்கும். ஆனால் மஹான் களைத் தரிசிப்பதனாலேயே ஒரு மனிதனின் பிறவி கடைத்தேறுகின்றது, என பாகவதம் உணர்த்துகின்றது.”
“இத்தகைய மேன்மைகளையுடைய தங்களை எப்படிப் போற்றுவதென தெரியவில்லை; எனது வாக்குத் தழுதழுக்கின்றது, சரீரம் ஆனந்த பரவசத்தால் மயிர்கூச்சலடைகின்றது, கண்கள் ஆனந்தக் கண்ணீர் சொரிகின்றன.
மிக்க மங்களகரமான இந்த நன்னாளில், ஸனாதனமான நமது தர்மத்தைப் பிரதிஷ்டை செய்வதில் தீவிரமாக முயற்சித்து வரும் ஆசார்யமூர்த்திகளான தங்களுக்கு, எங்களது தழுதழுத்த குரலில், ஜயகோஷத்துடன் நல்வரவு கூறுகின்றோம்”.
(ஸ்ரீ அ.குப்புஸ்வாமி ஐயர் உள்ளிட்டோரின் குறிப்புகளிலிருந்து தொகுத்து வழங்கப்படும் தொடரின் மூன்றாம் பகுதி நிறைவுற்றது.)
கல்கத்தா மாநகரில் ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகள் சுமார் 100 தினங்கள் தங்கியிருந்தார்கள். பல நாட்கள் அவர்கள் நகரின் பல பகுதிகளிலுள்ள பல நிறுவனங்களுக்கு விஜயம் செய்வார்கள்; பல தார்மீக விழாக்களுக்கும் செல்வார்கள்.
அப்போதெல்லாம் ஸ்ரீ ஆசார்யாளுடன், பட்டாசார்யரும், கல்கத்தா ஸர்வகலாசாலையில் பேராசிரியராக இருந்த அவரது குமாரர், ஸ்ரீஜீவன் நியாயதீர்த்தரும், ஸ்வாமிகளுடன் சென்று, அந்த உரையாற்றுவர். விழாக்களில் பங்கு கொண்டு. 1935-ஆம் ஆண்டு சாதுர்மாஸ்ய வ்ரதத்திற்கு ஸ்ரீ ஆசார்யாள், கல்கத்தாவின் காளிகாட் பகுதியில் தங்கியிருந்தார்கள்.
அப்போது ஒருநாள் மாலை. தம்மிருப்பிடத்திலிருந்து கடுமையான வெயிலில் பட்டாசார்யர் ஸ்ரீ ஸ்வாமிகள் முகாம் செய்திருந்த இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தார். அப்போதுதான் சிறிது இளைப்பாறிய ஸ்ரீஆசார்யாள், பட்டாசார்யர் வந்துள்ளதை அறிந்து, அவரை அழைத்துவரும்படி ஒரு தொண்டரை ஏவினர்.
சில நிமிடங்களில் அங்கு வந்த பட்டாசார்யர், ஸ்ரீ ஸ்வாமிகளுக்கு வந்தனம் செய்துவிட்டு நிற்க, ஸ்ரீ ஆசார்யாள் அவரை அமரச் சொன்னார். அவரும் அருகில் அமர்ந்தார். அவருக்கு சரீரம் சற்று ஸ்தூலமானது. ஸ்ரீ மஹா பெரியவர்கள் அவரை நோக்கி, “இவ்வளவு கடுமையான வெப்பத்தில் ஏன் வரவேண்டும்?” என (ஸம்ஸ்க்ருதத்தில்) கேட்க, பட்டாசார்யர், “இந்துசேகரனின் குளிர்ச்சியில் திவாகரனின் உஷ்ணம் என்ன செய்யும் ?”* என்று பதில் கூறினார். இப்படி அவர் கூறிய சில நிமிடங்களில் மழை தூர ஆரம்பித்தது; குளிர்ந்த காற்றும் வீசலாயிற்று. அப்போது பட்டாசார்யர் “நான் ஸ்துதிவாக்யமாகச் சொல்லவில்லை, சொன்னது உண்மை என இப்போது விளங்கிவிட்டது”, என்றார். இதனைக் கேட்ட ஸ்ரீ ஆசார்யாள் மெல்லச் சிரித்தார்கள். அன்று முதல் பட்டாசார்யருடைய தங்குமிடத்திற்குத் தினமும், மதியம், மடத்தின் குதிரை வண்டியை அனுப்பிவைக்கும்படி, கார்வாரிடம் ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகள் உத்திரவிட்டார்கள்.
கல்கத்தா மாநகரை விட்டுக் கிளம்பி, ரூப் நாராயண், தாமோதர் நதிகளைக் கடந்து, தென் வங்காளத்தின் வழியே ஸ்ரீ ஸ்வாமிகள் யாத்ரையை மேற்கொண்டபோது, தெற்கு வங்காளத்திலுள்ள, பாஞ்ச்கூடா, பாட்பாரா முதலிய க்ராமங்களில், ஒவ்வொன்றிலும் இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்கள் தங்கியிருந்தார்கள். அந்த க்ராமங்களுக்கெல்லாம் பட்டாசார்யரும், அவரது குமாரர் ஸ்ரீஜீவனும், முன்னதாகவே சென்று, ஸ்ரீ ஸ்வாமிகள் தங்குவதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தும், உடனிருந்தும், கைங்கர்யம் செய்து வந்தனர். வங்க தேசத்தைச் சேர்ந்த மிகப்புகழ் வாய்ந்த ஒரு மாபெரும் அறிஞர் காஞ்சீ மடத்தின் ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகளிடம் அபரிமிதமான பக்தியும், மதிப்பும் கொண்டு தொண்டாற்றியது வியக்கத்தக்கது.
* இருவரிடையே ஸம்பாஷணை ஸம்ஸ்க்ருத மொழியில் நடந்தது. இந்து சேகரன் = சந்த்ரசேகரன் (காஞ்சீ ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகளின் பெயர்), திவாகரன் = ஸூர்யன்.
(ஸ்ரீ அ.குப்புஸ்வாமி ஐயர் உள்ளிட்டோரின் குறிப்புகளிலிருந்து தொகுத்து வழங்கப்படும் தொடரின் இரண்டாம் பகுதி நிறைவுற்றது.)
(ஸ்ரீ காஞ்சீ காமகோடி பீடாதிபதிகள் ஜகத்குரு பூஜ்யஸ்ரீ சங்கராசார்ய ஸ்வாமிகள் அவர்களின் கங்காதி தீர்த்த விஜய யாத்திரை பற்றிய அ.குப்புஸ்வாமி ஐயர் முதலியோரது குறிப்புகளிலிருந்து தொகுத்து வழங்கப்படும் தொடர் – முதற்பகுதி)
ஸ்ரீ பஞ்சானன தர்க்க ரத்ன பட்டாசார்யர்
இவர் தெற்கு வங்காளத்தைச் சேர்ந்த ஒரு புகழ்வாய்ந்த மஹா வித்வான். பெரும்பாலும் காசீ க்ஷேத்ரத்திலேயே வஸித்துவந்தார். பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் நம் நாட்டை ஆண்டுவந்த காலத்தில், இவரது ஸம்ஸ்க்ருதப் புலமையைப் பாராட்டி, இவருக்கு ‘மஹா மஹோபாத்யாய’ என்ற விருதை வழங்கியது. பின்னர் பிரிட்டிஷ் சர்க்கார் காலத்திய இந்திய சட்டசபை இயற்றிய சட்டங்களைக் கண்டித்து, இவர், தனக்கு வழங்கப்பட்ட ‘மஹா மஹோபாத்யாய’ விருதையும் அதற்குரிய சின்னங்களையும், இந்திய அரசாங்கத்திற்குத் திருப்பி அனுப்பிவிட்டார்.
ஸ்ரீ காஞ்சீ மஹா ஸ்வாமிகள் காசீ க்ஷேத்ரத்திற்கு, 1934-ஆம் ஆண்டில் விஜயம் செய்ததற்கு முன்னரே பட்டாசார்யர் ஸ்ரீஸ்வாமிகளிடம் மிகவும் மதிப்பும், பக்தியுமுள்ளவர்.
ஸ்ரீமஹா ஸ்வாமிகள் காசீ செல்வதற்கு முன்னும், விஜயத்திற்குப் பின்னும், ஆங்குள்ள சிலர் ஸ்ரீகாஞ்சீ காமகோடி பீடம் சங்கர மடத்தைப் பற்றி துஷ்பிரசாரம் செய்துவந்தனர். இத்தகையவரில் சில வித்வான்கள், ஆதிசங்கரர் நிறுவிய மடங்கள், தேசத்தின் நான்கு மூலைகளிலும் உள்ள நான்கே எனவும் சொல்லி வந்தனர்.
பட்டாசார்யர் இவர்களுக்குத் தக்க பதில் கூறும் வகையில் –
“பஞ்சாயதன பூஜையில், மையத்தில் முக்ய மூர்த்தம் வைத்துப் பூஜிக்கின்றோம். உபாஸனா அக்னி விஷயத்தில், பஞ்சாக்னி என்கின்றோம். ஸ்ரீசக்ர ரூபத்தில் அம்பாளை உபாஸிக்கும்போது மத்தியில் பிந்துஸ்தானம் முக்யமாகக் கருதப்படுகின்றது. இப்படியிருக்க, நான்கு திக்குகளின் கோடியில் மட்டும் ஸ்ரீ பகவத்பாத சங்கரர் மடங்களை ஸ்தாபித்தார் என்பது விசித்ரமாக உள்ளது”, என்ற கருத்தை வெளியிட்டதுடன் நில்லாது, பல பண்டை நூல்களிலிருந்து தகவல்களைச் சேகரித்துச் சங்கரர் ஸ்தாபித்த பல மடங்களில், காஞ்சீ மடம் முக்யமானது என்பதை நிரூபித்து, ஸம்ஸ்க்ருத மொழியில் ஒரு வ்யவஸ்தா பத்ரத்தையும் எழுதி, அதைப் பல வட இந்திய வித்வான்களின் கையொப்பங்களுடன் பிரசுரித்தார்.
காஞ்சீ ஸ்ரீமஹா ஸ்வாமிகள் காசியிலும், கல்கத்தாவிலும் நீண்ட காலம் முகாமிட்டிருந்த போது, பட்டாசார்யர் பெரும்பாலும் ஸ்ரீஆசார்யாளுடைய முகாமுக்கருகிலேயே தங்கியிருந்தார்.
பல நாட்களில் மாலை வேளையில், ஸ்ரீ ஆசார்ய ஸ்வாமிகளும் பட்டாசார்யரும், மணிக்கணக்கில் சாஸ்த்ர விசாரம் (ஸம்ஸ்க்ருத மொழியில்) செய்வதைக் கேட்பவர்கள் பிரமித்துப் போவார்கள்.
After successfully persuading His mother to permit Him to enter the ascetic order in order to save himself from the peril of being devoured by a crocodile which had caught hold of his foot, while bathing in the Curna, one day, and thereby delivering Himself from its clutches and thereof from worldly bonds as well, Sankaracharya travelled northwards in search of a proper preceptor.
In course of months, He reached the southern bank of the Narmada. In a cave on the river bank, He came in contact with Govinda Bhagavatpada, Who initiated Sankaracharya in the Mahavakyas and imparted to Him the Atmavidya during the course of Sankarachaya’s stay with the preceptor. It is believed that this event took place at a place near the Omkareshwar kshetra in Madhyapradesh. Some biographies give the place of meeting the preceptor as at Badri kshetra and some as at Varanasi.
Another interesting piece of information is found in the Hindi book ‘Narmada-parikrama (published at Allahabad).
According to this publication, the spot where Sankaracharya met His great preceptor is located on the southern bank of the river Narmada, near Kukud matha.
The relevant passage is as follows:-
” कुकुड्मठ: बोन्दर गाँम से करीब ६ मील श्री नर्मदा जी के दक्षिण तट में मचरार (गोमती) नदी – के किनारे डिंडीरी की सड़क के पास कुकुड़े मठ का स्थान है । इस स्थान में श्रीमान् स्वामी शंकराचार्यजी निर्मित रणमुक्तेश्वरनाथ का बहुत प्राचीन मन्दिर है । आजकल बहुजोर्ण दश में है …. लोक कहते हैं कि प्रतिदिन रात्रि को लाल आँखों वाला सर्प भगवान् शंकर की मूर्ति खे लिपट जाता है, और प्रातःकाल जला जाता है I”
[ Kukud Matha : About 6 miles away from the village of Bondar, on the bank of the Narmadā, near the river Macrar (Gomati), there is the spot of Kukud Math very near the Dinderi road….. Here is the very ancient temple of Ranamuktesvara constructed by Swami Sri Sankaracaryaji. It is now in a decadent condition. . . . . People say that every night a serpent with red eyes coils round the Sivalinga (in the temple) and goes away in the morning].
These details and the information found in the biographical sketches get confirmed by local tradition.
Many Biographies of Sri Sankara Bhagavadpada such as the Patanjali charitam, Prachina Sankara vijaya, Gururatnamalika, Madhaviya Sankaravijaya, Bhagavatpadabhyudayam etc., state that Sankaracharya’s preceptor Govinda Bhagavatpada was an avatara of Patanjali who in turn was none other than Adisesa, the thousand-headed serpent Couch of Visnu, in Human form.
On the basis the indication found in the above mentioned works and the popular traditional information about the serpent coming to Rina-muktesvara temple at Kukud Matha (as per the Narmada-Parikrama), some indologists fix the spot where Sankara met Govinda Bhagavatpapa as at the latter’s cave situated on the South bank of the Narmada near Kukud Matha.
The suffix “Matha” in the name of the village also suggests that Sankara Bhagavadpada, founder of several institutions, all over India, perhaps established the first one near the sacred place of His preceptor’s cave.
Kashi Vijaya Yatra of H.H. Jagadguru Pujyashri Jayendra Saraswati Shankaracharya Swamigal of Shri Kanchi Kamakoti Peetam (1973-74) – Extract from the Tamil publication
