ஸ்ரீசங்கர சரிதம், அவரது திக்விஜயம் பற்றி விவரிக்கும் பல்வேறு பழம் நூல்களின் தொகுப்பான “பகவத்பாதாப்யுதயம் என்னும் சிறந்த நூலை, பிரஸித்த கவியும், பண்டிதருமாக விளங்கிய மஹாமஹோபாத்யாய லக்ஷ்மணஸூரி அவர்கள் இயற்றினார். இவர் துங்கா ச்ருங்கேரி ஆசார்யரான ஸ்ரீந்ருஸிம்ஹ பாரதீ ஸ்வாமிகளின் ப்ரிய சிஷ்யர் ஆவர்.
இந்நூல் 1927ஆம் ஆண்டில் ஸ்ரீரங்கம் வாணீ விலாஸ அச்சகத்தில் அச்சிடப் பெற்றது.
திவான்பகதூர் கே. எஸ். ராமஸ்வாமி சாஸ்திரியார் இதற்கு முகவுரை எழுதியுள்ளார். “மனித உலகத்திலேயே சிறந்தவர் ஸ்ரீசங்கர பகவத்பாதர். அதற்கேற்ப இக்காலத்தில் கவிகளில் சிறந்தவர் ஸ்ரீ லக்ஷ்மணஸூரி அவர்கள். இவர் இந்தக் காவியத்தை எழுதியது மிகவும் பொருத்தமானது” என்று நூலின் முகவுரையில் ஸ்ரீ ராமஸ்வாமி சாஸ்திரிகள் சொல்கிறார்.
ஸ்ரீ லக்ஷ்மணஸூரி அவர்கள் பல உயர்ந்த காவியங்களை எழுதிப் பெயர் பெற்ற கவியாகத் தென்னகத்தில் விளங்கினார். இவருடைய சிறந்த இலக்கிய ஸேவையை மெச்சி ஆங்கிலேய அரசு மிக உன்னதமான ‘மஹாமஹோபாத்யாயர்’ என்ற பிருதத்தை இவருக்கு வழங்கியது.
எளிய நடையில் அழகான ஸம்ஸ்கிருதச் சொற்களைக் கொண்டு இக் காவியத்தை ஸ்ரீலக்ஷ்மணஸூரி இயற்றி உள்ளார். இதில் உள்ள விசேஷம் யாதெனில், கவி தமது அபிப்பிராயமாகவே காவியத்தை எழுதாமல், மிகப் பழமையான சங்கர விஜயங்களை எல்லாம் பார்த்து ஆராய்ந்து, தாம் சொல்லும் விஷயங்களுக்கு அந்தப் பழைய நூல்களின் ஆதாரங்களையும் காண்பித்திருக்கிறார் என்பதே.
பல உயர்ந்த சங்கரவிஜய கிரந்தங்களைப் பார்த்து ஆராய்ந்து, ‘இவற்றுள் ஆனந்தகிரீய சங்கர விஜயம் மட்டுமே முக்கியப் பிரமாணக் கிரந்தம்’ என்பதைத் தீர்மானித்தால்தான், அதிலிருந்து பல மேற்கோள்களைக் காட்டியுள்ளார் துங்கா ச்ருங்கேரி ஆசார்யரின் ப்ரிய சிஷ்யரான இக்கவி.
ஸ்ரீசங்கர சரித்திரத்தை ஆராய்கிறவர்கள் ஸ்ரீ லக்ஷ்மணஸூரி அவர்கள் இயற்றிய இந்தக் காவியத்தை வாசித்துத் தெளிவடையலாம்
ஸ்ரீலக்ஷ்மணஸூரி அவர்களுடைய புத்திரரே துங்கா ச்ருங்கேரி மடத்தின் சிறந்த பக்தராகிய முன்னாள சுப்ரீம் கோர்ட் நீதிபதி ஸ்ரீ T.L.வெங்கட்ராம ஐயர் என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.
ஸ்ரீகோவிலூர் மடாதிபதி அவர்களது பொருளுதவியைக்கொண்டு1918ஆம் ஆண்டு வெளியான ஸ்ரீசங்கர விஜயத்தில் காஞ்சிபுரம் உள்ளிட்ட இடங்களில் மடங்கள் ஸ்தாபித்தமை பற்றிய குறிப்பு :-
“ஸ்ரீ கந்தபுராணம் சிவரஹஸிய கண்டம் நவாம்சம் பதினாறாவது அத்யாயத்துள்ளும் சிவபுராணத்துள்ளும் தேவர்களாற் கூறப்பட்டிருக்கிற ஸ்ரீமத் சங்கராசார்ய ஸ்வாமி சரித்திரம், வியாஸர் முதலிய முனிவர்களாலும், ஸ்வாமிகளது காலத்திலிருந்து அவர்களோடு உண்டு, உடுத்து உலகியல், ஆன்மவியல் இரண்டிலும் அவர்களுடன் அனுபவத்திலிருந்து வந்த எம் ஆசிரிய பரம்பரைகளாலும் எழுதப் பெற்றிருந்த நூல்களின் ஆதாரங்கொண்டும், சித்விலாஸ ஸ்வாமி, விஞ்ஞான ஸ்வாமியாகிய ஸந்யாஸிகள் எழுதிவைத்துள்ள சங்கர விஜய விலாசம் என்னும் நூலின் துணைகொண்டும், வியாஸாசலீய மஹாகாவியத்தின் உதவிபெற்றும், பத்மபாதர் எழுதிய சரித்திரத்தின் உத்தமோபசாரங் கொண்டும் இச்சரித்திரம் எழுதப் பெற்றிருக்கிறது.
…
பிறகு ஸ்வாமி திக்விஜயம் செய்யப் புறப்பட்டுக் காஞ்சீபுரத்தில் ஒரு மடமும் ஐகன்னாதத்தில் ஒரு மடமும் துவாரகையில் ஒரு மடமும் பதரிகாச்ரமத்தில் ஒரு மடமும் ஸ்தாபித்தார்கள்.”
சமிவன க்ஷேத்திரமென்னும்
செட்டிநாட்டுக் கோவிலூர் மடம் அத்துவித மரபினது; இம்மடம் துங்கா ச்ருங்கேரி மடத்துடன் நீண்ட காலத் தொடர்பு உடையது மைசூரார் சொல்வர். இம்மடத்தின் அதிபராக விளங்கிய தவமுனிவரின் பொருளுதவியைக் கொண்டு சிவரஹஸ்யம், சித்விலாஸீயம், வ்யாஸாசலீயம் உள்ளிட்டவற்றின் அடிப்படையில் ஸ்ரீ சங்கரபகவத் பாதாசார்ய ஸ்வாமிகள் சரித்திரம் என்னும் இந்நூல் வெளிவந்துள்ளது.
காரைக்குடி கம்பராமாயண ப்ரசாரகர் மோ.வெ. கோவிந்தராஜ ஐயங்கார் எழுதிய இந்த சரித்திர நூல் 1918ஆம் ஆண்டு இலவச வெளியீடாக வழங்கப்பட்டது.
SRI SANKARA BHAGAVATPADACHARYA – A BIBLIOGRAPHICAL ANALYSIS
(1) Sivarahasya : Ascended the Pitha at Kanchi and stayed there till the end.
(2) Sankarabhyudaya : Ascended the Pitha at Kanchi and stayed to the last.
(3) Anandagiri Sankaravijaya : Established the Kamakoti Pitha At Kanchi, founded a Supreme Matha there and
(4) Markandeya Samhita : Established the Pitha and Matha at Kanchi. Ascended the Pitha at Kanchi, established His Supreme Matha and stayed to the last.
(5) Gururatnamalika : Established the Pitha and Matha at Kanchi. Ascended the Pitha at Kanchi, established His supreme Matha and stayed to the last.
(6) Guruparampara Stotra (Hultzsch) :Established his Ashrama or Matha at Kanchi with Surevara as successor and stayed there to the last.
(7) Sankaracharya Charitram: Ascended the Sarvajña Pitha at Kanchi and stayed till the last at Vrsachala or Gajachala (Hastigiri).
(8) Patanjali Carita : Stayed at Kanchi to the end.
(9) Cidvilasiya : Founded the Sarvajña Pitha at Kanchi and thence went to Kailasa.
(10) Madhaviya Sankara vijaya : Ascended the Sarvajña Pitha at Kashmir and thence to Kailasa.
This book predates the 1868 Calcutta edition of Anandagiri Sankaravijaya in Devanagari Script, edited by Jayanarayana Tarka Panchanana, by a year.
Why this rare book has not been noticed by both Indian and foreign researchers so far is very obvious.
With the Divine Blessings of Sri Sankara Bhagavatpadacharya, the Shankara Sampradaya Kosh brings out the front cover image of this rare book to the attention of the Readers for the first time.
Image: ANANDAGIRI SANKARA VIJAYA (1867)
First Original Publication of Sankaravijayam in Telugu Script – Printed by Saraswativilasa Mudrasala.
According to Dr.W.R.Antarkar, in the Madhaviya Sankaravijaya out of the 1848 stanzas about 1086 stanzas are found to be copied from the following four other works:
1. Vyasachala’s Sankaravijaya.. 475
2. Tirumala Dikishta’s Sankarabhyudaya.. 475
3. Rajachudamani Dikshita’s Sankarabhyudaya.125
4. Ramabhadra Dikshita’s Patanjalivijaya..11
Total 1086 stanzas
Considering Sri Vidyaranya’s exceptional intellectual capabilities, it may seem questionable that he would incorporate such a significant number of stanzas from various biographies of Sri Sankaracharya.
Furthermore, if these allegations hold merit, it would be a disheartening revelation that some one (Navakalidasa) deliberately distorted the original content of a Sankaravijaya. By selectively incorporating verses from other biographies, while erasing the genuine verses, they sought to propagate their own narrative of Sri Sankaracharya’s life.
This unscrupulous act not only undermines the credibility of the work but also raises questions about the authenticity of the associated historical accounts.
Moreover, it appears that this manipulation was driven by the desire to establish a connection between their favored matha and Sri Sankaracharya, thus leveraging His esteemed reputation for their own benefit.
Such actions betray an ulterior motive and disregard for the truth, as they prioritize personal agendas over the preservation of accurate historical records.
In light of these circumstances, it is imperative to approach the modified version of Madhaviya Sankaravijaya with caution and skepticism, considering the possibility of significant alterations and the potential bias introduced by the unknown author.
Careful scrutiny and independent research are essential to distinguish fact from fiction and to comprehend the genuine life history of Sri Sankaracharya.
Question: What were the specific alterations made for the first time to the Anandāśrama edition of the (Madhaviya) Sankara digvijaya (MSV) regarding the title of the work and author’s name?
Answer: In an intriguing turn of events, the widely circulated Anandāśrama edition of the Sankara digvijaya had undergone some significant alterations.
Despite the colophons at the conclusion of each of the sixteen chapters clearly attributing the text to Madhava, the editor of the Anandāśrama publication took the liberty to change not only the title of the work to Samkṣepa- Sankara-jaya but also the author’s name to Madhava-Vidyaranya.
This deliberate modification marks the first instance of introducing the revered sage Vidyaranya’s name into the narrative, presumably with the intention of enhancing the popularity and reach of this work.
As a result of this deliberate and intentional alteration, the modified version of the text gained significant popularity among both Indian and Western scholars.
This deliberate attempt to introduce the name of the revered sage Vidyaranya into the narrative seemed to have successfully enhanced the work’s appeal and recognition in academic circles. The modified edition, now titled “Samkṣepa – Sankara – jaya” and attributed to Madhava-Vidyaranya, captured the attention and interest of scholars, contributing to its widespread recognition and study.
The manuscripts of the Madhaviya Sankara Vijaya available at the Madras Government Oriental Manuscripts Library and the Adyar and the Tanjore Libraries have two additional slokas in the beginning after the first sloka and these two verses are found missing in the printed editions.
From these slokas, we learn that the teacher of Madhava, the author of Sankshepa Sankarajaya was one Mahesvara who certainly is not known as Vidyaranya’s teacher.
Why are the modern printed editions of the Madhaviya Sankaravijaya missing these verses? Let the adherents of those institutions propagating Madhaviya and Mathamnaya answer.
