Why were the rulers of Thamilagam during the 8th and 9th centuries C.E unaware of Sri Sankaracharya?
Proponents of the 788 C.E theory need to explain why the rulers of Tamilnadu, Andhrapradesh, Karnataka, and Kerala between the 8th and 9th centuries CE, who supported different faiths, had no connection with Sri Sankaracharya, despite His reported extensive travels during that time. It is surprising that they did not recognize His presence, and there is no record of Him in contemporary literature.
Some scholars present the existence of “Vidyaranyapura”, a settlement established by the rulers of Vijayanaga, near Tunga Sringeri, to support its connection to Sri Vidyaranya Swami.
Strangely, the same group of scholars denies the existence of Mandana Mishra Agrahara in Kanchi Kshetra, where many migrated Mishra families from Bihar had their home. This Settlement serves as evidence of the connection between Sri Suresvara and Kanchipuram, the * only * Mokshapuri in South India where Sri Sankaracharya and Sri Suresvararacharya attained Samadhi.
This contradictory stance indicates their hidden motive, extending beyond the objective pursuit of historical evidence.
Image: Jagadguru Sri Sankara Bhagavatpadacharya Charitra (1919) Published by a descendant of Sri Manda Mishra in Kanchipuram.
The absence of contemporary mentions about Sri Sankara Bhagavatpadacharya in the Stone and Copper plate Inscriptions, Sacred Tamil Hymns and Literary sources belonging to the 8th-9th century C.E period along with mismatch with the names of the Ruling Kings found in Sri Sankaracharya’s Traditional biographies, suggests that He lived and flourished during the 6th century B.C.E. rather than the proposed 8th century C.E.
The historical accounts of Pallava, Chera, Chola and Pandya kings, as well as the hymns of Saiva and Vaishnava saints from the 8th century C.E., have been closely examined. However, the lack of specific references to Sri Sankaracharya in their inscriptions and Tamil hymns raises doubts about the validity of this recent narrative.
It is indeed perplexing why the proponents of the 788 A.D theory have not addressed this important question, leaving it unanswered.
The ‘Vimarsa’ written by a former Acharya of the Dvaraka Matha, in 1872 records the incarnation of Sri Adi Sankaracharya as on Vaisakha Shukla panchami of the year 2631 of Yudhishtira Saka = 506 B.C.
Puri Govardhan Matha – 509 B.C
The ‘Yati-Dandaishvarya-Vidhanam’,book published as No.4 of the Govardhan Sankaracharya Math Granthamala, Puri (Orissa), in 1986, assigns Sri Sankaracharya’s advent in 509 B.C.
Jyotir Matha – 509 B.C
The ‘Mathaanusasana’, by Dandi Swami Advaitananda Sarasvathi, a Jyotir Matha Vibhaga publication of the year 1946, gives the year of birth of Sri Sankaracharya as 509 B.C.
“It is idle to attempt an authentic history of the life and times of the Great Sri Sankaracharya when scholars who have specialised in the ransacking of old records are unable to arrive at any definite conclusion as regards his date and when the dates variously suggested by them range from 509 B.C to 788 A.D i.e. for a period of nearly thirteen hundred years.
I may mention, however, that the Sringeri tradition gives a date between these two limits and that date, 44 B.C. is probably nearer the truth.
Whatever it be, it matters very little when and where Sri Sankara was born. The permanent charm of his name lies undoubtedly in the Advaita philosophy he taught then and for ever to India and the world at large.”
(The Greatness of Sringeri and of the Jagadgurus that adorned the Vyakhyana Simhasana there By Sri.T. K. Balasubrahmanya Iyer, Vanivilas Press, Srirangam – Bhakta Kusumanjali, 1938)
“Sun, Mars and Saturn are said to be in exaltation. Moon occupies his own house as also Venus. Jupiter aspects Birth and Venus and also the Moon. From Moon the position of the planets is most inspiring.
The Horoscope as given in Sankara Vijaya Ch. II st. 71 but the brevity of the style has given rise to many different views on this most important point. Indian astronomers have not taken the trouble of calculating the correct position of planets as given in Sankara Vijaya.
There are some Indians, who wish to please the orientalists and construct planets as a horoscope making the birth of Sankara fall in the 8th century A. D. When astronomically tested they fail and reveal their ignorance.
(A Short Sketch of Lives of Sri Adi Sankaracharya and Sri Vidyaranya – Prof.B.Suryanarain Row, B.A. M.R.A.S. 1913)
2532ஆவது ஸ்ரீசங்கர ஜயந்தி விசேஷ வெளியீடு – காலடியின் உண்மை வரலாறு…6 (1910 ஆம் ஆண்டு தமிழில் வெளிவந்த கட்டுரையிலிருந்து)
ஆதியில் இக்காலடி க்ஷேத்திரம் ஓர் அநாதி ஸ்வயம்புலிங்க க்ஷேத்ரமாய் ஏற்பட்டிருந்ததென்றும், ராஜசேகரன் என்னும் ஓர் அரசனால் சூர்ணீ நதிக்கரையில் ஒரு பக்கத்தில் விருஷாத்ரிநாதருடைய ஆலயத்துடனும் மற்றொரு பக்கத்தில் ஸ்ரீகிருஷ்ண ஸ்வாமி ஆலயத்துடனும் ஒரு பெரிய பிராஹ்மணாக்ரஹாரமாக அமைக்கப்பட்டிருந்தது என்றும், அதனுள் வேத வேதாங்க பாரங்கதர்களான அநேகம் பிராஹ்மணோத்தமர்கள் நமது ஆசார்ய ஸ்வாமிகளின் காலத்தில் வஸித்து வந்தார்களென்றும் நாம் புஸ்தகங்களில் படித்திருக்கின்றோமே அன்றி அத்தகைய பிராஹ்மணாக்ரஹாரம் இக்காலத்தில் ஒன்றும் காணப் படவில்லை,
சுமார் பதினைந்து வருஷங்களுக்கு முன் (1895) இக்காலடி என்னும் ஊரைக் கவனித்தவருங்கூட இல்லை. முன் பிரபல அக்ரஹாரமாயிருந்த இடம் சில மாதங்களுக்கு முன்வரையில் பெருங்காடாயிருந்ததாகத் தெரியவருகின்றது.
ஏதோ தெய்வாநுகூலத்தினால் ஸ்ரீமதாசார்யஸ்வாமிகள் பால்யத்தில் திருவிளையாடல்கள் ஆடின கிருஹமும், பின்பு தமது தாயாராகிய ஆர்யாம்பாளைச் அவர் தஹனம் செய்த ஸ்தலமுமாகிய ஓர் இடம் மாத்திரம் தொன்றுதொட்டு பரம்பரையாய்க் குறிப்பிக்கப்பட்டு வந்தது.
அந்த இடத்தையும்கூட, ஊரை ஆக்கிரமித்துக் கொண்டதுபோல, அந்நிய மதஸ்தர்கள் ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கியதை கேள்வியுற்று என்ன செய்வோமென்று சில ஆரிய மதாபிமானிகள் துயரமுற்றிருக்குங்கால் ஜகதீசன் அம்சம்போல் அவதரித்திருந்த பிரஹ்ம வித்யா பத்திராதிபராய் பலகாலம் விளங்கி வந்த எமது ஆசிரியர் பிரஹ்மஸ்ரீ பரசமய பஞ்சானன பாஞ்சஜன்ய பண்டித ( நடுக்காவேரி) ஸ்ரீநிவாஸ சாஸ்திரிகள் சில கனவான்களுடன் இக்காலடி க்ஷேத்திரத்திற்குச் சென்று, ஸ்ரீமத் ஆதி சங்கராசார்ய ஸ்வாமிகளுடைய கிருஹமும் ஸ்ரீமதார்யாம்பாளுடைய தஹன ஸ்தலமுமாகிய அந்த இடத்தை மாத்திரம் வெகு பிரயாசைப்பட்டு, அந்நிய மதஸ்தர்களின் கையினின்றும் மீட்டு, அவ்விடத்தில் ஒரு குடீரமும் ஏற்படுத்தி சென்ற விகாரி வருஷம் (1899-1900) முதல் ஆசார்ய ஸ்வாமிகளுடைய பிறந்த நாளாகிய வைசாக சுத்த பஞ்சமியில், வித்வஜ்ஜனங்களைக்கூட்டி, ஆசார்யருடைய சரித்திர விஷயமாயும், அவர்கள் ஸ்தாபித்த அத்துவைத மத விஷயமாயும், பற்பல உபந்நியாஸங்களைச் செய்து ஆசார்ய ஜயந்தி மஹோத்ஸவத்தை விமர்சையுடன் தாம் உயிருடனிருந்த அளவும் நடத்தி வந்தார்கள். (தொடரும்)
2532ஆவது ஸ்ரீசங்கர ஜயந்தி விசேஷ வெளியீடு – காலடியின் உண்மை வரலாறு…5 (1910 ஆம் ஆண்டு தமிழில் வெளிவந்த கட்டுரையிலிருந்து)
மலையாள நாட்டில், பூர்ணாநதி என்றும், சூர்ணீநதி என்றும் வழங்கி வந்த ஆல்வாய் நதிக்கரையில் சசலகிராமமென்று வழங்கி வந்த காலடி க்ஷேத்திரத்தில் ஆத்ரேய கோத்திரத்தில் ஸ்ரீவித்யாதிராஜர் வம்சத்தில் மஹாபண்டிதராய் அவதரித்த ஸ்ரீசிவகுரு என்னும் பிராஹ்மணோத்தமருக்கு, அவர்களுடைய தர்மபத்னியாகிய ஸ்ரீமதார்யாம்பாளின் பவித்திரமான கர்பத்தில் வர்த்தமான கலியுகாப்தம் 2593-ம் வருஷத்துக்குச் சரியான கி.மு. 509-ம் வருஷம், நந்தன ஸம்வத்ஸரம், உத்தராயணம், வைசாக மாஸம், சுக்ல பக்ஷம், பஞ்சமி திதி, புநர்வஸூ நக்ஷத்திரம், தநூர் லக்னம் கூடிய இந்தச் சுபதினத்தில் ஸ்ரீமத் ஆதிசங்கராசாரிய ஸ்வாமிகள் அவதரித்தார் என்பது பிராசின சங்கர விஜயத்தாலும், பிருஹத் சங்கர விஜயத்தாலும், குருரத்ன மாலிகையாலும், புண்யச்லோக மஞ்சரியாலும், ஸுஷும்னையாலும், ஜினவிஜயத்தாலும், ராஜதரங்கிணியாலும், கதாஸரித்ஸாகரத்தினாலும், பதஞ்ஜலி விஜயத்தாலும், விமர்ச கிரந்தத்தினாலும், துவாரகாதி பீடங்களின் குரு பரம்பரைகளாலும், ஸ்ரீஸுதந்வ ஸார்வபௌம தாம்ரபத்ர சாஸனத்தினாலும், இன்னும் பற்பல பிரமாணங்களாலும் உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி போல் யாவருக்கும் விளங்கும்.
ஆகவே இம்மஹாபுருஷருடைய பெயரையும், புகழையும் கொண்டாடுவதற்கு இவர்களது ஜன்ம பூமியாகிய காலடி க்ஷேத்திரத்தில் ஆலயமும், மடமும் அமைத்து அவர்களது பெருமைக்கேற்ற பிரதிஷ்டை ஒன்று செய்ய வேண்டுமென்று ஆரிய மதாபிமானிகளின் மனதில் வெகுநாளாக ஓர் எண்ணம் குடிகொண்டிருந்தது.
ஆனால் இக்காலடி என்னும் க்ஷேத்திரம் எங்கே இருக்கின்றது, எந்த ஸ்திதியில் இருக்கிறது என்பது கூட ( கேரள தேசவாசிகள் அல்லாதோர்) பலருக்கும் தெரியாமலிருந்தது. (தொடரும்)
