Sage Vyasa reduced the essence of the Upanishads into aphorisms, known as Brahmasutras. Sankara Bhagavatpada was the first to produce a superb gloss on the Vyasa-sutras.
It is quite common knowledge that Sankara was born at Kaladi, in Kerala. All biographical sketches about Sankara state that his father, Sivaguru, performed penance at the sacred Tiruchivaperur (modern Tiruchur) for an offspring.
About two miles and a half to the south east of Kumbhakonam there is a village called ‘Tiru- chivapuram’. Puranas as also Tevaram hymns record Sivapuram as a sacred spot where Vishnu in the form of a white boar (Varaha) has worshipped Siva. Tirunavukkarasar”, Jnanasambandar¹ and Arunagiri- nathar have extolled the shrine at Sivapuram.
A small sculptural representation of Varaha (boar) worshipping a Siva Lingam is seen on the Sivapuram southern wall (outside) of the sanctum sanctorum of the Sivapuram temple.
The outer Gopuram (tower on gateway) of this temple seems to be pretty old. There is an old Champaka tree in the front part of the temple, in accordance with one of the below mentioned lines (2), about this shrine, in Tevaram.
A stone plaque on the left side of the main entrance gives the name of the temple as “The Temple of Sivagurunathar.” And the name of the presiding Sivalingam in the temple is ‘Sivagurunatha’ according to the Sthalapurana and ancient tradition.
It is notable that the name of ‘Sivagurunatha’ and its curtailed form ‘Sivaguru’, are quite common and widespread among saivites in and around Kumbakonam.
And it is to be remembered that Sankaracharya’s father too bore the name ‘Sivaguru’. But this name is not quite so common around Tiruchur or Kaladi as in the Kumbhakonam area of the Kaveri Delta region.
1935-ஆம் ஆண்டு ஸெப்டம்பர் மாதம், 23-ஆம் நாள் மாலையில் ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகள் கல்கத்தா மாநகரிலுள்ள வங்காள ப்ராம்மண ஸபைக்கு விஜயம் செய்தார்கள்.
வங்கம் ப்ராம்மண ஸமூஹத்தினர் மட்டுமல்லாது, ஹிந்துஸ்தானி, மஹாராஷ்ட்ர, ஆந்த்ர, குஜராத்தி, தமிழ் ப்ராம்மணர்களுமாக சுமார் ஆயிரம் பேர்கள் அங்கு கூடி ஸ்ரீஸ்வாமிகளுக்கு மிக விமர்சையான வரவேற்பை அளித்தனர்.
ஸபையின் தலைவரான பட்டாசார்யர், ஸ்ரீமஹாஸ்வாமிகளுக்கு, ஸம்ஸ்க்ருத மொழியில் அச்சிடப்பட்ட நீண்டதோர் வரவேற்பு இதழை, வாசித்தளித்தார். அவ்விதழின் சில பகுதிகளின் தமிழாக்கம் கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது:-
“ஸ்ரீமத் ஆதி சங்கர பகவத்பாதரின் பரம்பரையின் ஜோதியாக ஸ்ரீகாமகோடி பீடத்தை அலங்கரிக்கின்றவர்களும், பரமேச்வரனின் மனித உருவமோ என ப்ரமிக்கும்படி, துறவிகளின் அரசராகத் திகழ்ந்து வரும் தங்கள் வரவு நல்வரவாகுக!”
“நமது தர்மம் யாதென அறியாது, துன்பக்கடலில் சிக்குண்டு தவிக்கும் மக்களை, தங்களது நல் உபதேசங் களாலும், கருணை மிகுந்த அருளாலும் கைகொடுத்துக் கரை ஏற்றி, நல்வழியில் நடத்திச் செல்லும். தங்கள் விஜயம், இக் காசி மாநகரத்திற்கு, இப்போது கிடைத்துள்ளது, நாங்கள் செய்துள்ள புண்யத்தின் பயனன்றி வேறில்லை. சிவபிரான் போன்று எங்கள் முன் ப்ரகாசிக்கும் தங்கள் திருவடித் தாமரைகளை வணங்கி, சில வார்த்தைகளைச் செப்ப விரும்புகின்றோம்”.
“ஸ்ரீஆதிசங்கரரது காமகோடி பீடத்தின் 68-ஆவது ஆசார்யாளாகவும், ஜகத்குருவாகவும் திகழும் தாங்கள். கருணையுடன் இங்கு விஜயம் செய்து, இப்பகுதியைப் புனிதமாக்கியது எங்கள் பெரும் பாக்யம்.’
“மேலும் புண்ய தீர்த்தங்களில் நீராடல், க்ஷேத்ரங் களிலும், ஆலயங்களிலும் ஸேவிப்பது, பின்னர் வரக்கூடிய ஒரு காலத்தில்தான் பயனை அளிக்கும். ஆனால் மஹான் களைத் தரிசிப்பதனாலேயே ஒரு மனிதனின் பிறவி கடைத்தேறுகின்றது, என பாகவதம் உணர்த்துகின்றது.”
“இத்தகைய மேன்மைகளையுடைய தங்களை எப்படிப் போற்றுவதென தெரியவில்லை; எனது வாக்குத் தழுதழுக்கின்றது, சரீரம் ஆனந்த பரவசத்தால் மயிர்கூச்சலடைகின்றது, கண்கள் ஆனந்தக் கண்ணீர் சொரிகின்றன.
மிக்க மங்களகரமான இந்த நன்னாளில், ஸனாதனமான நமது தர்மத்தைப் பிரதிஷ்டை செய்வதில் தீவிரமாக முயற்சித்து வரும் ஆசார்யமூர்த்திகளான தங்களுக்கு, எங்களது தழுதழுத்த குரலில், ஜயகோஷத்துடன் நல்வரவு கூறுகின்றோம்”.
(ஸ்ரீ அ.குப்புஸ்வாமி ஐயர் உள்ளிட்டோரின் குறிப்புகளிலிருந்து தொகுத்து வழங்கப்படும் தொடரின் மூன்றாம் பகுதி நிறைவுற்றது.)
கல்கத்தா மாநகரில் ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகள் சுமார் 100 தினங்கள் தங்கியிருந்தார்கள். பல நாட்கள் அவர்கள் நகரின் பல பகுதிகளிலுள்ள பல நிறுவனங்களுக்கு விஜயம் செய்வார்கள்; பல தார்மீக விழாக்களுக்கும் செல்வார்கள்.
அப்போதெல்லாம் ஸ்ரீ ஆசார்யாளுடன், பட்டாசார்யரும், கல்கத்தா ஸர்வகலாசாலையில் பேராசிரியராக இருந்த அவரது குமாரர், ஸ்ரீஜீவன் நியாயதீர்த்தரும், ஸ்வாமிகளுடன் சென்று, அந்த உரையாற்றுவர். விழாக்களில் பங்கு கொண்டு. 1935-ஆம் ஆண்டு சாதுர்மாஸ்ய வ்ரதத்திற்கு ஸ்ரீ ஆசார்யாள், கல்கத்தாவின் காளிகாட் பகுதியில் தங்கியிருந்தார்கள்.
அப்போது ஒருநாள் மாலை. தம்மிருப்பிடத்திலிருந்து கடுமையான வெயிலில் பட்டாசார்யர் ஸ்ரீ ஸ்வாமிகள் முகாம் செய்திருந்த இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தார். அப்போதுதான் சிறிது இளைப்பாறிய ஸ்ரீஆசார்யாள், பட்டாசார்யர் வந்துள்ளதை அறிந்து, அவரை அழைத்துவரும்படி ஒரு தொண்டரை ஏவினர்.
சில நிமிடங்களில் அங்கு வந்த பட்டாசார்யர், ஸ்ரீ ஸ்வாமிகளுக்கு வந்தனம் செய்துவிட்டு நிற்க, ஸ்ரீ ஆசார்யாள் அவரை அமரச் சொன்னார். அவரும் அருகில் அமர்ந்தார். அவருக்கு சரீரம் சற்று ஸ்தூலமானது. ஸ்ரீ மஹா பெரியவர்கள் அவரை நோக்கி, “இவ்வளவு கடுமையான வெப்பத்தில் ஏன் வரவேண்டும்?” என (ஸம்ஸ்க்ருதத்தில்) கேட்க, பட்டாசார்யர், “இந்துசேகரனின் குளிர்ச்சியில் திவாகரனின் உஷ்ணம் என்ன செய்யும் ?”* என்று பதில் கூறினார். இப்படி அவர் கூறிய சில நிமிடங்களில் மழை தூர ஆரம்பித்தது; குளிர்ந்த காற்றும் வீசலாயிற்று. அப்போது பட்டாசார்யர் “நான் ஸ்துதிவாக்யமாகச் சொல்லவில்லை, சொன்னது உண்மை என இப்போது விளங்கிவிட்டது”, என்றார். இதனைக் கேட்ட ஸ்ரீ ஆசார்யாள் மெல்லச் சிரித்தார்கள். அன்று முதல் பட்டாசார்யருடைய தங்குமிடத்திற்குத் தினமும், மதியம், மடத்தின் குதிரை வண்டியை அனுப்பிவைக்கும்படி, கார்வாரிடம் ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகள் உத்திரவிட்டார்கள்.
கல்கத்தா மாநகரை விட்டுக் கிளம்பி, ரூப் நாராயண், தாமோதர் நதிகளைக் கடந்து, தென் வங்காளத்தின் வழியே ஸ்ரீ ஸ்வாமிகள் யாத்ரையை மேற்கொண்டபோது, தெற்கு வங்காளத்திலுள்ள, பாஞ்ச்கூடா, பாட்பாரா முதலிய க்ராமங்களில், ஒவ்வொன்றிலும் இரண்டு அல்லது மூன்று நாட்கள் தங்கியிருந்தார்கள். அந்த க்ராமங்களுக்கெல்லாம் பட்டாசார்யரும், அவரது குமாரர் ஸ்ரீஜீவனும், முன்னதாகவே சென்று, ஸ்ரீ ஸ்வாமிகள் தங்குவதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தும், உடனிருந்தும், கைங்கர்யம் செய்து வந்தனர். வங்க தேசத்தைச் சேர்ந்த மிகப்புகழ் வாய்ந்த ஒரு மாபெரும் அறிஞர் காஞ்சீ மடத்தின் ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகளிடம் அபரிமிதமான பக்தியும், மதிப்பும் கொண்டு தொண்டாற்றியது வியக்கத்தக்கது.
* இருவரிடையே ஸம்பாஷணை ஸம்ஸ்க்ருத மொழியில் நடந்தது. இந்து சேகரன் = சந்த்ரசேகரன் (காஞ்சீ ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகளின் பெயர்), திவாகரன் = ஸூர்யன்.
(ஸ்ரீ அ.குப்புஸ்வாமி ஐயர் உள்ளிட்டோரின் குறிப்புகளிலிருந்து தொகுத்து வழங்கப்படும் தொடரின் இரண்டாம் பகுதி நிறைவுற்றது.)
(ஸ்ரீ காஞ்சீ காமகோடி பீடாதிபதிகள் ஜகத்குரு பூஜ்யஸ்ரீ சங்கராசார்ய ஸ்வாமிகள் அவர்களின் கங்காதி தீர்த்த விஜய யாத்திரை பற்றிய அ.குப்புஸ்வாமி ஐயர் முதலியோரது குறிப்புகளிலிருந்து தொகுத்து வழங்கப்படும் தொடர் – முதற்பகுதி)
ஸ்ரீ பஞ்சானன தர்க்க ரத்ன பட்டாசார்யர்
இவர் தெற்கு வங்காளத்தைச் சேர்ந்த ஒரு புகழ்வாய்ந்த மஹா வித்வான். பெரும்பாலும் காசீ க்ஷேத்ரத்திலேயே வஸித்துவந்தார். பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் நம் நாட்டை ஆண்டுவந்த காலத்தில், இவரது ஸம்ஸ்க்ருதப் புலமையைப் பாராட்டி, இவருக்கு ‘மஹா மஹோபாத்யாய’ என்ற விருதை வழங்கியது. பின்னர் பிரிட்டிஷ் சர்க்கார் காலத்திய இந்திய சட்டசபை இயற்றிய சட்டங்களைக் கண்டித்து, இவர், தனக்கு வழங்கப்பட்ட ‘மஹா மஹோபாத்யாய’ விருதையும் அதற்குரிய சின்னங்களையும், இந்திய அரசாங்கத்திற்குத் திருப்பி அனுப்பிவிட்டார்.
ஸ்ரீ காஞ்சீ மஹா ஸ்வாமிகள் காசீ க்ஷேத்ரத்திற்கு, 1934-ஆம் ஆண்டில் விஜயம் செய்ததற்கு முன்னரே பட்டாசார்யர் ஸ்ரீஸ்வாமிகளிடம் மிகவும் மதிப்பும், பக்தியுமுள்ளவர்.
ஸ்ரீமஹா ஸ்வாமிகள் காசீ செல்வதற்கு முன்னும், விஜயத்திற்குப் பின்னும், ஆங்குள்ள சிலர் ஸ்ரீகாஞ்சீ காமகோடி பீடம் சங்கர மடத்தைப் பற்றி துஷ்பிரசாரம் செய்துவந்தனர். இத்தகையவரில் சில வித்வான்கள், ஆதிசங்கரர் நிறுவிய மடங்கள், தேசத்தின் நான்கு மூலைகளிலும் உள்ள நான்கே எனவும் சொல்லி வந்தனர்.
பட்டாசார்யர் இவர்களுக்குத் தக்க பதில் கூறும் வகையில் –
“பஞ்சாயதன பூஜையில், மையத்தில் முக்ய மூர்த்தம் வைத்துப் பூஜிக்கின்றோம். உபாஸனா அக்னி விஷயத்தில், பஞ்சாக்னி என்கின்றோம். ஸ்ரீசக்ர ரூபத்தில் அம்பாளை உபாஸிக்கும்போது மத்தியில் பிந்துஸ்தானம் முக்யமாகக் கருதப்படுகின்றது. இப்படியிருக்க, நான்கு திக்குகளின் கோடியில் மட்டும் ஸ்ரீ பகவத்பாத சங்கரர் மடங்களை ஸ்தாபித்தார் என்பது விசித்ரமாக உள்ளது”, என்ற கருத்தை வெளியிட்டதுடன் நில்லாது, பல பண்டை நூல்களிலிருந்து தகவல்களைச் சேகரித்துச் சங்கரர் ஸ்தாபித்த பல மடங்களில், காஞ்சீ மடம் முக்யமானது என்பதை நிரூபித்து, ஸம்ஸ்க்ருத மொழியில் ஒரு வ்யவஸ்தா பத்ரத்தையும் எழுதி, அதைப் பல வட இந்திய வித்வான்களின் கையொப்பங்களுடன் பிரசுரித்தார்.
காஞ்சீ ஸ்ரீமஹா ஸ்வாமிகள் காசியிலும், கல்கத்தாவிலும் நீண்ட காலம் முகாமிட்டிருந்த போது, பட்டாசார்யர் பெரும்பாலும் ஸ்ரீஆசார்யாளுடைய முகாமுக்கருகிலேயே தங்கியிருந்தார்.
பல நாட்களில் மாலை வேளையில், ஸ்ரீ ஆசார்ய ஸ்வாமிகளும் பட்டாசார்யரும், மணிக்கணக்கில் சாஸ்த்ர விசாரம் (ஸம்ஸ்க்ருத மொழியில்) செய்வதைக் கேட்பவர்கள் பிரமித்துப் போவார்கள்.
Kashi Vijaya Yatra of H.H. Jagadguru Pujyashri Jayendra Saraswati Shankaracharya Swamigal of Shri Kanchi Kamakoti Peetam (1973-74) – Extract from the Tamil publication
is a Red Letter Day in the annals of Benares – the ancient and sacred city of the Hindus; when on arrival from Prayag after walking all the distance on foot, His Holiness was accorded a fitting reception by the Hindu Citizens of Benares headed by His Highness the Maharaja Saheb of Benares as Chairman of the Reception Committee.
It is in the same Sacred City several centuries ago, that Sri Adi Sankara Bhagavatpadacharya gave enlightenment to the world through His Bhashya in the presence of Lord Viswanath and also obtained five famous Lingas from Kailash.
The brief stay of His Holiness in Benares for a period of about five months and the celebration of Sarada Navaratra during the winter of 1934 which synchronised with a number of Yagnas and Homas (Havans) will be a memorable event to be cherished by the devout public of this ancient and sacred city.
The crowning success is due to the co-operation of the Hindu Citizens combined with reverential care and interest that was shown by His Highness the Maharaja Saheb of Benares and Pandits of all grades and shades.
The reception committee feels it its duty to publish this booklet so that the future generations may know how the hearts of their fore-fathers lept with joy on the momentous arrival of their Acharya.
Kashi is the nucleus of men of letters. The Holy Representative of Brahma Vidya from the Sacred Kanchi Pitha of Sri Sankara Bhagavadpadacharya coming into contact with, and being heartily received by, the representatives of traditional culture, headed by their Maharaja at the religious Metropolis of Sanatan Dharma, is, needless to say, an epoch in the history of Hindu India, the recording of which has fallen to the lot of our humbleselves, who crave the pardon of the public for any deviation from the sacred duty.
Mahamahopadhyaya
Pandit Ganganath Jha of Tirtharaj, Mahamahopadhyaya
Pandit Annadacharan Sharma,
Heads of Mathas and other religious institutions,
Pratapam Seetarama Sastry Nyayacarya of the Sringeri matha, Kashi and along with a gallery of Pandits submitted a public invitation to His Holiness to grace the Sacred City as early as December 1932.
along with the public citizens of the City headed by His Highness the Maharaja and Pandit Madan Mohan Malaviya welcomed His Holiness at the out- skirts of the City.
Ex-Mahamahopadhyaya
Pandit Panchanan Tarkaratna and Ex-Mahamahopadhyaya
Pandit Bhau Shastri Vajhe
And other eminent Pandits received His Holiness in the Sangaveda Vidyalaya the Dharmic ideal institution, where all the Pandits had also assembled.
It was the previlege of –
Mahamahopadhyaya Pandit Pramathanath Tarkabhushan to greet His Holiness on arrival at Shivala and at Benares Hindu University.
Mahamahopadhyaya
Pandit Giridhar Sharma from Jaipur, Mahamahopadhyaya
Pandit Durgacharan from Calcutta,
Mahamahopadhyaya
Pandit Mukundalal Bakshi from Mithila and Mahamahopadhyaya
Pandit Harihara Kripaloo from Patna
(all these fountains of Oriental Culture) took part in the public farewell address presented at the Town Hall on the 16th February, 1935.
The function having been arranged by the Joint efforts of all prominent citizens and eminent scholars at Benares.”
A special publication was also brought out by the members of the Gangadi Tirtha Vijaya Yatra – Varanasi Reception Committee recording the special events during this Vijaya Yatra of His Holiness Jagadguru Pujyasri Sankaracharya Swamiji Maharaj of Sri Kanchi Kamakoti Pitha.
(Kasi Vijaya Yatra of His Holiness Jagadguru Pujyasri Sankaracharya Swamiji of Sri Kanchi Kamakoti Peetam, 1934)
“On the occasion of its annual Convocation, the Banares, Hindu University has after sufficient research by its professors, referred to the Peetha as follows:-
Again on the 19th of March 1935, a monster meeting was held on the grounds of the Benares Town Hall in response to the requisition by about a hundred pandits.
Under the leadership of the Swamiji of the local branch of the Dwaraka Mutt, the traditional Shrimukha of the Peetha along with some verses specially composed for the occasion expressing their considered opinion regarding the status of the Peetha, was read and adopted by the many sanyasins, inclulding the learned austere Karapatriji Dandi Swami, pandits, Mahamahopadhyayas and citizens assembled.
The principal speakers of the day were Ex-Mahamahopadhyaya Pandit Panchanana Tarkaratnaji of Bengal, Giridhar Sharmaji of Jaipur, Pandit Devanayakacharya of the All-India Varnashrama Swarajya Sangha, Pandit Shri-Jeeva Nyayatheertha, M.A. and Sjt. Damodara Dass Khanna of Calcultta.
In the end Mahamahopadhyaya Durgacharan Sankhya Vedantateertha of Calcutta, as a representative of Bengal, invited the Peetha to his province in accordance with the resolutions passed at two successive conferences of pandits at the Bengal Brahmin Sabha and the Shivkumar Bhavan, at Calcutta.
On the next three pages requests by Mandalesvaras, Mahants, scholars and citizens of Varanasi, to His Holiness the Acharya to visit varanasi (1932), can be found”.
(Kasi Vijaya Yatra of His Holiness Jagadguru Pujyasri Sankaracharya Swamiji of Sri Kanchi Kamakoti Peetam, 1934)
“Similarly the local pandits also who met in the Sanga Veda Vidyalaya in connection with Vinayaka Caturti sessions obtained the old manuscript copy of Anandagiri Shankaravijaya from the Rama Taraka Mutt and a copy of Shivarahasya from the Vidyalaya Adhyaksha’s Library.
The Anandagiri manuscript clearly mentions Kerala as the birth place of Shankaracharya as against Chidambaram mentioned in some editions.
The distribution of the five Sphatika Lingas, the establishment of the Kamakoti Peetha, Śhanmatasthapana, the anointment of Sureshwaracharya on the above Peetha and the final siddhi of the Acharya at Kanchi are also clearly stated in the closing chapters.
As regards the narration of the avatar of Shankara Bhagavatpada in the Shivarahasya, a work unpublished in full till now, all manuscripts, whether in Northern India or in the South, have uniformly the same reading and end with the line.
” स काञ्च्यामथ सिद्धिमाप”
Thus the scholars of Benares felt jubilant over their welcoming a representative of Bhagavan Shri Adi Shankaracharya, to which they gave expression in their first Welcome Address, on the 6th of October 1934, in the following words :-
