Category: Miscellaneous

Q: Why Tunga Mutt In Karnataka Should Not Claim Supremacy Over Other Shankarite Institutions?

A: There had been several historical disputes where the Tunga Math in Karnataka, a monastic institution associated with the Advaita Vedanta tradition and Shri Vidyaranya Swami, sought to assert its supremacy over Moolamnaya Kanchi Math, Dakshinamnnaya Kudali Math and other Shankarite institutions.

1. Tunga Math vs. Kudali Math: In the 19th century, Tunga Math claimed Kudali Math as its branch and sought legal restrictions on the Dakshinamnaya Kudali Math’s rights. However, courts consistently ruled Kudali Math as independent Shankarite institution, allowing it to retain its distinct honors.

2. Tunga Math vs. Kanchi Math: Tunga Math tried asserting privileges over the Kanchi Kamakoti Math, established by Shri Shankara Bhavatpada, including rights to repair the Shrichakra Tatankas in the Jambukeshwaram Temple etc. The courts repeatedly dismissed Tunga math’s claims, upholding Moolamnaya Kanchi Math’s traditional rights, independent status and supremacy over Tunga Math.

3. Tunga Math vs. Shivaganga Math: Both institutions approached the Mysore Maharaja in 1831 to resolve disputes over privileges. It was finally decided that Shivaganga Math held equal rights, effectively denying Tunga’s claim to superiority.

4. Tunga Math vs. Virupaksha Math: During the 19th centiry, the Tunga Math attempted to curb the activities of Virupakasha Math.The Nizam’s High Court dismissed Tunga Math”s claims, affirming Virupaksha Math’s traditional rights to function as independent Shankarite institution.

In all these instances, Tunga Math’s attempts to claim dominance were legally challenged and defeated by the Kanchi, Kudali and other maths whose ancient records proved their independence and distinct privileges throughout history.

In June 1993, the Shankaracharyas of the four Peetams Kanchi, Tunga Sringeri, Puri and Dwaraka met at Tunga Sringeri, Karnataka, to discuss measures to strengthen national integrity and unity among people and to foster peace in society on the basis of teachings of Shri Shankaracharya.

At the end of the two day meeting the Acharyas of the four Peetams made a joint declaration which appeared in the Hindu as follows:

“We declare :

(a) that all Shankaracharyas will work in unison for the maintenance of peace in the country and for welfare of all its citizens.

(b) That we will take up for implementation projects for sustenance and propagation of Sanatana Dharma and the rich values of our age old traditions in its true spirit.

(c) That all political parties and bodies should not meddle with religion and should not interfere and keep away from any religious issue.

(d) That all political parties and bodies agree that the construction, upkeep etc. of the Temple at Ayodhya be left to a suitable body.

(e) That the body should be constituted of a political, religious leaders whose eminence and independence are transparent and that the Central Government handover the acquired body for Temple construction to this body.

All Shankaracharyas make known the decision that they intend exchanging views frequently from now on to continue efforts for finding solution on issues that are to be faced from time to time.

(Source: The Hindu, June 23 & 28, 1993)

Q: How do the names of ancient places help historians establish the authentic history of the great Acharyas who flourished there?

A: Ancient place names often reflect the great figures associated with them. For instance, Shankaracharyapuram and Mandana Mishra Agraharam in Kanchipuram where Shankara Bhagavatpadacharya and His disciple Mandana Mishra (Sureshvaracharya) attained Siddhi. Vidyanagara was named in memory of Vidyatirtha, the 51st Acharya of Kanchi Kamakoti Peetha who was the Guru of Shankarananda, Bharatikrishna tirtha and Vidyaranya. Vidyaranyapura on the bank of Tunga commemorates Vidyaranya, who established a math.

Note: A 16th-century inscription in Kanchi Varadaraja Swami Temple in respect of a grant offered to a Vaishnava Jeeyar, mentions a village called Shankaracharyapuram, evidencing the Great Acharya’s connection to Kanchipuram. None of the other kshetras linked to his digvijaya, as recorded in the Shankaravijaya literature, bear His divine name except Kanchi, the only Mokshapuri in Southern India.

Q: According to the original manuscripts of Chidvilasa’s Shankaravijaya, where was Shanmatha Sthapana done by Shri Shankara Bhagavatpadacharya, which was intentionally omitted by the adherents of the four matha theory, in their first printed version?

A: Kanchipuram

“மாதவர் தாம் இயற்றிய நூல்களில் முதலாம் புக்க ராஜனையே தம்மை ஆதரித்தவராகக் குறிப்பிடுகிறார். ஆனால், வித்யாரண்யர் தொடர்பான சாசனங்கள் இம்மன்னருக்குப் பின்வந்த இரண்டாம் ஹரிஹரன் காலத்தவை (1377-1404) என அறிகிறோம். வித்யாரண்யர் தமது நூல்களுள் எந்த மன்னரைப் பற்றியாவது குறிப்பிட்டுள்ளாரா? அல்லது அங்ஙனம் குறிப்பிடாமல் தவிர்த்திருப்பின் அதன் வரலாற்றுப் பின்னணி ஆகியனவும் ஈண்டு ஆராயத்தக்கவை.

வித்யாரண்யரைப்பற்றிக் குறிப்பிடும் கல்வெட்டுகளில், அவருக்கும் விஜயநகர அரசின் தலைநகராக விளங்கிய விஜய நகரத்துக்கும் எவ்விதத் தொடர்பும் காணப்படவில்லை. இத்தகைய வரலாற்றுக் கற்பனை எந்த மரபு அல்லது மடத்தை ப்ரபலப்படுத்த வேண்டி பரப்பப்பட்டது என்பதும் வெள்ளிடைமலை.

‘விஜயநகரம்’ தொடக்கத்தில் வித்யாநகரம்’ (Vidyānagara’) என்றே அழைக்கப்பட்டு வந்தது.

வித்யாதீர்த்தர் (மாதவரின் குரு) என்பாரின் நினைவாக இப்புதிய நகரத்திற்கு இப்பெயர் வழங்கலாயிற்று.

மாதவரும், அவர் தந்தை முதலியோரும் சங்கம அரச பரம்பரைக்கு ஆசிரியர்களாகவும், மந்திரிகளாகவும் விளங்கினர். சங்கம அரசனின் மகன் மாதவரைத் தலைமை அமைச்சராகக் கொண்டு புதிய அரசை நிலைநாட்டியபோது, மாதவர்தம் ஆசிரியரான வித்யாதீர்த்தரை ஸ்ரீகாஞ்சி காமகோடி மடத்தினின்றும் இங்கு அழைத்து வந்திருக்க வேண்டும்.

இதிலிருந்து விளங்குவது என்ன? வித்யாரண்யரைப் புகழும் எண்ணங்கொண்ட பிற்காலத்தவர்கள், அவர் பல்வேறு நூல்களின் ஆசிரியர் என்று கூறிக்கொள்ள, அவரையும் மாதவரையும் ஒருவர்தாம் எனக் கூறினர்போலும்!”

வரலாற்றாசிரியர்கள் பலரும் தமக்குக் கிடைத்துள்ள சான்றுகளிலிருந்து, மாதவரும் வித்யாரண்யரும் ஒருவரே என்பதை முடிவாகத் தெளிவுசெய்ய முடியாது என்ற கருத்தை மேற்கண்டவாறு வெளியிட்டுள்ளனர்.

வித்யாரண்யரும் மாதவரும் ஒருவரல்லர் என்று சொல்லும் அறிஞர்கள் முன்வைக்கும் சான்றுகள்:

” வித்யாரண்யரால் ஸ்தாபிக்கப்பட்ட மைஸூர் ராஜ்ய மடங்களில் வித்யாரண்யரைப் பற்றியும், அவருக்கு முன்னும் பின்னும் இருந்த அருளாளர்களைப் பற்றியும் குறிப்பிடும் கல்வெட்டுகள் பல உள்ளன. இவை எவற்றிலும், மாதவரும் வித்யாரண்யரும் ஒருவரே என்று குறிப்பிடவில்லை.

மாதவாசார்யாரையும், அவர் சகோதரரான சாயனரையும் குறிக்கும் சில கல்வெட்டுகளைக் காணும்போது, அவர்களுக்கும் வித்யாரண்யருக்கும். எவ்விதத் தொடர்புமில்லை என்றே கூறவேண்டும்.

மேலும், இவர்களுடைய நூல்களை ஆராய்ந்தாலும், இருவரும் ஒருவரே எனக் கூற முடியாது.

அக் காலத்தில் வாழ்ந்த நூலாசிரியர்களோ, ஒன்றிரண்டு நூற்றாண்டுகளின் பின்னர் வாழ்ந்த ஆசிரியர்களோ இவ்விருவரும் ஒருவர் தாம் எனக் கூறியதாகச் சான்று கிடையாது.

மாதவரைப் பல நூல்கள் எழுதிய சிறந்த ஆசிரியர் என்று சொல்லலாம். ‘பராசர ஸ்ம்ருதி வ்யாக்யம்’ (Parāśara-smţti-vyākhyā), ‘வ்யவஹார மாதவம்’ (Vyavahāra-mādhava), ”காலமாதவம்’ (Kāla-mādhaviya), ‘ முக்தி விவேகம்’ (Jivanmukti-viveka), ‘ஜைமினிய ந்யாயமாலா விஸ்தாரம்’ (Jaiminiya-nyāyamālā-vistara) முதலிய நூல்களை இவர் எழுதியிருக்கிறார். இவரது சகோதரரான சாயனர் (Sāyana) வேதபாஷ்யத்தை (Veda-bhāşya) எழுதியுள்ளார். இருவரும் பெரும் அரசியல்வாதிகளாவர்; இருவரும், விஜயநகர அரசை நிறுவுவதிலும் வளர்ப்பதிலும் பங்குகொண்ட அரசியல்வாதிகள்.

ஆனால், காஞ்சியில் பிறந்த வித்யாரண்யரோ துறவியாக வாழ்ந்து பல அத்வைத மடங்களை கர்நாடகத்தில் ஸ்தாபித்தவராவர் ஆவர். இவர் எழுதியதாக, இரண்டு நூல்களைமட்டுமே கூறமுடியும். அவைகள் ‘பஞ்சதசியும்’, ‘விவரண ப்ரமேய ஸங்க்ரஹமுமே’யாம். வித்யாரண்யர் எந்த சங்கரவிஜயத்தையும் இயற்றினார் அல்லர்.

ஆக, இவ்விருவரும் ஒருவரே என்னும் கூற்றே மிகவும் பிற்காலத்தில் எழுந்ததுதான் என்றும் கூறலாம்.”

“An attempt has been made by me in recent years to get an archaeological for this literary picture of Kanchipuram. Earlier the Archaeological Survey of India, Southern Circle, Madras, had excavated a mound in the immediate vicinity of Kanchipuram; But they have not yielded any data which could help in reconstructing the history of the place.

At the instance of His Holiness Jagatguru Sri Sankaracharya of Kamakoti Peeta, a trial trench was sunk by me in the premises of Matha. The dig has been restricted to a single trench measuring 20′ x 20′ with the main object being to get a good vertical sequence of the occupation of the site from prehistoric period to the present day. Fortunately it has supplied us a good sequence which can be chronologically arranged as follows:-

Period I Megalithic (300 B.C.-200 A.D.)

Period II Early Historic Satavahana Early Pallava 200 A.D.- 400 A.D.

Period III Post-Pallava C. 400-1000 A.D. …

The complete plan of structure which appears to be a temple built of brick-laid in lime, and lined cut stone slabs, could not be completely exposed, due to the superimposed modern building.”

மண்டைக்குளத்தூர் என்னும் கிராமத்தில் 24-4-1931 முதல் இரண்டுநாள் கொண்டாடப்பட்ட ஸ்ரீமத் சங்கர ஜயந்தி மகோத்ஸவத்தில் ஸ்ரீவேத வேதாந்தப் பிரகாச மூர்த்தியாக விளங்கும் உலககுரு பரமாசார்யாளாகிய ஸ்ரீ ஆதி சங்கராசார்ய ஸ்வாமிகள் அவர்கள் மீது வே. முத்துஸாமி ஐயர். எம். ஏ., எல். டி., துதியாகப் பாடிய ஆசார்யபாத சரணபஞ்சகம் (நேரிசை வெண்பா)

1. காலடிவந் தான்ம உலகம் கடைத்தேறக்
காயிடி தந் தாண்ட கருணமுகில் – ஆலடிவாழ்
சங்கரர்தம் கூறாகத் தரணிபுகழ்
சற்குருஸ்ரீ சங்கரர் பூம் பாதம் சரண்.

2.சாரலர்தம் வாதமெலாம் தர்க்கமுறை யால்தகர்த்துப்
பாரிலக ஆறுமதம் பாலித்து – நேரிழையோர்
பங்கார் தங் கூறாகப் பார்வந்த
தெய்வகுரு சங்கரர் பூம் பாதம் சரண்.

3. இமய முதற் சேதுவரை வேதமுழக் கெங்கும்
அருமையும்வகை ஐந்துமடம் நாட்டும் –நமையாளும்
ஐங்கரர்தந் தைகூறா அம்புவி போற் றான்றகுரு
சங்கரர் பூம் பாதம் சாண்.

4. மலையுச்சித் தீபமென மாண்பார் அத்வைத
நிலை மெச்ச ஓங்கி நிலவத் – தலைமைச்சீர்
பொங்கரார்தங் கூறாப் புவியுய்யப் போந்தகுரு
சங்கரர் பூம் பாதம் சரண்.

5. விலை மதிக்க வொண்ணாத வேதாந்த உண்மை
கலை மதியார் கண்டு கதி காணத்- தலைமதியம்
தங்கார்தங் கறாச் சகத்தொளிரும் ஞானகுரு
சங்கரர் பூம் பாதம் சரண்.

இங்ஙனம்,

ஸ்ரீபரமாசார்யாள் திருவடிக்கு வழிவழித்தொண்டு

பூண்டொழுகும், தாஸன்,

வே. முத்துஸாமி ஐயன். எம். ஏ., எல். டி., பால பாடசாலைப் பரிசோதகன் போளூர்,

வட ஆற்காடு ஜில்லா.

பழம் பெயர்களுடன் புதுக் குடியேற்றங்கள் : சான்றுகள்

இங்கிலாந்திலிருந்து 16-ஆம் நூற்றாண்டு முதல் அமெரிக்க நாட்டில் புதிதாகக் குடியேறியவர்கள் தங்கள் புதுக்குடியேற்றங்களுக்கு, தாங்கள் முன்னர் இங்கிலாந்தில் வசித்த ஊர்களின் பெயர்களைக் கொடுத்துள்ளது, அமெரிக்காவிலும், இங்கிலாந்திலும் ‘யார்க்’, ‘ப்ளிமத்’, ‘ஹாலி பாக்ஸ்’, ‘போர்ட்ஸ்மத்’ என்ற ஊர்கள் இன்றும் இருப்பதிலிருந்து தெளிவாகும்.

இதேபோல் தமிழ்நாட்டிலிருந்து ஆந்திரத்தில் குடியேறினதால் ‘புதூர்’, ‘பேரூர்’ போன்ற பெயர்கள் ஆந்திரத்தில் உள்ளன என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

மேலும் காலடிக்கருகில் பாயும் நதிக்கு நவீனப் பெயர் ‘ஆல்வாய்’. இந்நதியின் அருகே காலடிக்கு சுமார் 12 மைல்களுக்கு அப்பால் இந்நதியின் பெயரையே கொண்டு ஒரு தொழிற்சிறப்பு நகரம் இன்றும் உள்ளது.

தமிழ்நாட்டிலுள்ள மதுரையின் வழியே பாயும் திருவிளையாடற்புராணத்தில் காணப்படும் காரணம் கொண்டு ‘வைகை’ என்றழைக்கப்படும் நதியும், கேரளத்தில் பாயும் ஆல்வாய் நதியும் உற்பத்தியாகும் இடங்கள் ஒரே மலையில் ஒன்றுக்கொன்று மிக அருகில் உள்ளன. வைகை நதிக்கரையில் உள்ள மதுரை மாநகருக்குச் சைவத் திருமுறைகளிலும்,பிறதமிழ் இலக்கியங்களிலும், ‘ஆலவாய்’ என்ற பெயர் உள்ளதும் ஈண்டு குறிப்பிடத்தக்கது. ஸம்ஸ்க்ருத நூல்களில் மதுரை ‘ஹாலாஸ்யம்’ என்று கூறப்படுகிறது.

மேலே உள்ள பகுதிகளில் கூறப்பட்டுள்ள விவரங்கள் யாவற்றையும் ஒன்று சேர்த்து, கூர்ந்து கவனித்தால், ‘சிவபுரம்’ முதலிய இடங்களிலிருந்து தமிழர் கேரளத்திற்குக் குடியேறினர் என்பது தெளிவாகும்.

காலடி – பெயர்க்காரணம்

ஸ்ரீசங்கரர் பிறந்த ஊருக்குக் ‘காலடி’ எனப் பெயர். இப்பெயர் பிற்காலத்தில் ஏற்பட்ட காரணப்பெயர் எனலாம்.

சிவரஹஸ்யம் போன்ற சில பண்டைய நூல்களில் சங்கரர் பிறந்த ஊருக்கு “சசாலம்” அல்லது “சாலக்கிராமம்’ ” எனப் பெயர் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. ஸ்ரீசங்கரருக்குப் பகவத்பாதர் என்ற சிறப்புப்பெயர் உள்ளது. இதற்கு ‘ஈசனடி’ என்று பொருள். ஈச்வராம்சமாகப் பிறந்தவரின் அடிச்சுவடு பட்டதால் புனிதம் பெற்றதாலேயே அவ்வூருக்கு ‘காலடி’ என்ற பெயர் ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும். காலடி என்பதும் ஒரு தமிழ்ப் பெயராகத்தான் தோன்றுகிறது.

சிவபுரத்தில் ஸ்ரீசங்கரரின் மூதாதையர்

ஸ்ரீசிவகுருவின் தகப்பனாரின் முன்னோர்கள் கும்பகோணத்தை அடுத்த சிவபுரவாசிகளாக இருந்திருக்கக் கூடும். அதனாலேயே, ஸ்ரீசிவகுருவின் பெற்றோர்கள் தங்கள் மகனுக்கு, ‘சிவகுரு’, என்று தங்கள் மூதாதையரின் ஊரான குடந்தையை அடுத்துள்ள சிவபுரத்தின் ஈசனார் ஸ்ரீசிவகுருநாதரின் பெயரைச் சூட்டியுள்ளனர். (2/3)